FIRMA 10/1991Art B
— dzieje cybernetyki biznesu
Andrzej Gąsiorowski
Klasyfikacja oparta na sztucznym podziale. Po wielu przymiarkach ten schemat okazał się najbardziej przydatny do usystematyzowania praktycznie stosowanych operacji.
Na początku było Słowo... Słowo. Idea. Wizja. Jaką była nasza wizja? Stwarzać coś czego nie było. Tam, gdzie nas jeszcze nie było. Nie była to nasza wina, że przed nami tego nie stworzono. Bo nie stworzono. W nowej epoce ekonomicznej — brakuje wzorców, punktów odniesienia. Najpierw nanieśliśmy współrzędne na nowy system myślenia; oś czasu i oś przyrostu bezwzględnego. Gdzieś tam jest początek i jego kapitał. Mierny jak każdego w naszej sytuacji w jakiej startowaliśmy. Gdzieś istnieje jakiś system na ten chaos wokół nas, aby go zorganizować.
WIZJA: stały, bezwzględny przyrost masy kapitału. TAKTYKA: zdobywać nieobstawione pola na rynku, działać zawsze innymi metodami niż wszyscy, zawsze na granicy ryzyka i tam gdzie zdaje się być niemożliwym. TECHNIKA: ujednorodnienie systemu analizy kapitału we wszystkich jego zmiennych aspektach.
I tak powstał „MONEYTRON": nasz własny system analizy rzeczywistości ekonomicznej, w której działaliśmy. Język jakim się będę posługiwał jest dostosowany do nas, nie my do niego. Pojęcia jakie będą używane są być może naszym wewnętrznym dialektem. Ale jest to temat dla takich jak my — samotnych wojowników pod sztandarami wolnego biznesu. Wszystko w ekonomii jest różnicowalne. Daje to różnicę potencjału i wyzwolone na tym tle naturalne reakcje powodują zamierzony efekt. Aby świeciła się żarówka należy zamknąć obwód elektryczny, którego jest ona częścią. Obwód elektryczny przewodzi elektrony w kierunku zgodnym z różnicą potencjałów elektrycznych. I to wszystko. W biznesie to zostało nazwane ARBITRAŻEM. Czyli zostaliśmy skazani na nieustające poszukiwania różnic pomiędzy różnorodnymi parametrami tych samych układów. Tak jak zawsze najpierw był handel: pożyczone pieniądze, cash-deal, taniej kupić, drożej sprzedać. Zysk? dorzucić do obrotu, zainwestować lub skonsumować. Nic nowego jak na razie. Potem inne operacje: inwestycje, kredyty, lokaty. I tu powinien być koniec rozwoju myślenia. Ale to było niejednorodne. Potrzeba generalizacji zmusiła do opracowania modelu „OSCYLACYJNEJ AKCELERACJI KAPITAŁU" typu MONEYTRON.
I tak powstał „MONEYTRON": nasz własny system analizy rzeczywistości ekonomicznej, w której działaliśmy. Język jakim się będę posługiwał jest dostosowany do nas, nie my do niego. Pojęcia jakie będą używane są być może naszym wewnętrznym dialektem. Ale jest to temat dla takich jak my — samotnych wojowników pod sztandarami wolnego biznesu. Wszystko w ekonomii jest różnicowalne. Daje to różnicę potencjału i wyzwolone na tym tle naturalne reakcje powodują zamierzony efekt. Aby świeciła się żarówka należy zamknąć obwód elektryczny, którego jest ona częścią. Obwód elektryczny przewodzi elektrony w kierunku zgodnym z różnicą potencjałów elektrycznych. I to wszystko. W biznesie to zostało nazwane ARBITRAŻEM. Czyli zostaliśmy skazani na nieustające poszukiwania różnic pomiędzy różnorodnymi parametrami tych samych układów. Tak jak zawsze najpierw był handel: pożyczone pieniądze, cash-deal, taniej kupić, drożej sprzedać. Zysk? dorzucić do obrotu, zainwestować lub skonsumować. Nic nowego jak na razie. Potem inne operacje: inwestycje, kredyty, lokaty. I tu powinien być koniec rozwoju myślenia. Ale to było niejednorodne. Potrzeba generalizacji zmusiła do opracowania modelu „OSCYLACYJNEJ AKCELERACJI KAPITAŁU" typu MONEYTRON.
„MONEYTRON": założenia wstępne
- Wszystko jest substytutem pieniądza, a on jest substytutem wartości, którą ekonomia nazywa bazą czyli kapitałem. Każda forma kapitału jest przechodnia (może przejść w każdą inną). Każda taka transformacja związana jest z ponoszeniem kosztów.
- Operacje przepływu kapitału mogą być monetarne i niemonetarne, wewnątrzrynkowe i zewnątrzrynkowe.
- Zdefiniowane operacje kapitałowe i ich wzajemną interakcyjność rozpatrujemy w dwóch platformach rynkowych: rynku wewnętrznym i zewnętrznym (osiągając przez to kolejną uniwersalizację systemu, umożliwiając stosowanie dowolnego punktu odniesienia do określenia „rynek wewnętrzny" traktując rynek jako pewien system prawny określający ich ekonomiczne parametry. Najczęściej więc ograniczeniem geograficznym będą granice państw, ale nie zawsze.
- Cały układ jest dynamiczny, więc stale rozbudowywany w miarę zdobywania nowych doświadczeń, wiadomości. Jest jednak zamknięty. Działa na zasadzie: „czarnej skrzynki"; istnieje więc INPUT kapitałowy i jego OUTPUT. Za OUTPUT przyjmujemy wszystkie wartości materialne utracone dla obiegu wewnętrznego w sposób bezpowrotny (płace, podatki, koszta stałe). INPUT: może być na zasadzie zasilania zewnętrznego lub wewnętrznie — kapitalizacja zysków. Efekty wewnętrzne działania kapitału są analizowane odrębnie. Suma wartości wszystkich elementów tworzy całkowitą wartość systemu — i to jest możliwe do określenia.
- Najważniejszym celem stałego monitoringu systemu: szacowanie bezwzględnej wartości całkowitej systemu w czasie rzeczywistym.
To tyle tytułem wstępu do „MONEYTRONU". Całość wyjaśnień jest znacznie dłuższa i skomplikowana. Analizując schemat systemu można zauważyć, iż działa on na zasadzie kondensatora. Jego elementy składowe mają za zadanie powodowanie polaryzacji potencjału kapitału i osiągnięcie w jego wyniku zysku całkowitego jako sumy zysków z jednostkowych operacji. Zyskjednostkowy podwyższa wartość kapitału obrotowego. Dalej system działania jak kula śnieżna.
Praktyczne aspekty teoretycznych dywagacji
Wszystkie prowadzone przez nas operacje kapitałowe: pośrednictwo, handel, usługi, inwestycje długo- i krótkoterminowe, dały określone parametry, które są zmiennymi zależnymi od wielu czynników wewnętrznych (np. wydolność organizacyjna, finansowa struktury) oraz zewnętrznych (cała gama).
Zmiennymi więc są: koszt operacji, czas trwania, przyrost zaangażowanego kapitału. Wzajemnie korelując dają one wynik końcowy w postaci przyrostu kapitału w czasie T. Analiza tych parametrów dała nam zaskakujące wyniki w stosunku do określenia najważniejszego z parametrów: zysku. Otóż wynikło z tego, iż największy przyrost kapitału na daną jednostkę czasu [Zt] (np. miesiąc) daje kompilacja operacji finansowych [P%] = 5 - 300%, przy najmniejszych kosztach operacyjnych [Bn] = 0,001 - 0,01% i bardzo krótkim okresem realizacji [Tn] = 1/90 - 1/5 mieś. Dalej: pośrednictwo: [P%] = 5 - 50% przy [Bn] = 0,001 - 0,5% i niskim zaangażowaniu kapitału [Kp] - 0 - 10% obrotu. Handel? [P%] = 15%, [Bn] = 10-50%, [Tn] = 1/2-6 mies. itd. Dało nam to rozkład hierarchii odnośnie największej opłacalności operacyjnej.
- Siedem grup operacji kapitałowych: A. papiery wartościowe, B. inwestycje, C. kredyty, D. depozyty, E. transfery towarowe, F. operacje finansowe, G. handlowe listy kredytowe
- Trzy rodzaje: a. monetarne, b. niemonetarne, c. handlowe
- Trzy typy: i. wewnątrzrynkowe, ii. międzyrynkowe, iii. zewnątrzrynkowe
Konwersja kapitału odbywa się pomiędzy grupami poszczególnych rodzajów i typów, typami dla odpowiednich grup i rodzajów itd. Operacje mogą być proste lub złożone (w zależności od liczby „przejść") np. kredyt-depozyt, depozyt-list gwarancyjny-import, depozyt-obrót czekowy-lokata-list gwarancyjny-kredyt, itd). W prostym układzie grup (A-Q) istnieje 72=49 podwójnych kombinacji, 73=343 potrójnych itd. Jeszcze cała różnorodność operacji międzyrynkowych i różnych rodzajów kapitału... Daje to 21,609 możliwych prostych kombinacji operacyjnych
A. Stock Market Operations, factoring, SWAP, operacje dyskontowe, operacje na wekslach, listach gwarancyjnych, listach kredytowych, B. krótko- i długoterminowe programy inwestycyjne, levarage buy-out, buy me-buy you, management buy-in, management buy-out, holding program, kapitalizowanie kosztów, franchising, leasing, C. kredyty długoterminowe, krótko terminowe, krajowe złotowe lub walutowe, zagraniczne, D. terminowe lub bezterminowe, krajowe zotowe lub walutowe, zagraniczne, E. import, eksport, reeksport, bartel trade, counter trade, konsygnacja, balance sheet risk, interests SWAP, trading insurrance, fundusz powierniczy, F. arbitraż walutowy, arbitraż procentowy, political risk insurrance, flowding („Oscylator"), forecasting, currency SWAP, G. forfaiting, country risk insurrance, trading risk, operacje na letters of guarantes, letters of credit, operacje dyskontowe.
Każda z tych operacji była wyodrębniona strukturalnie i miała określone parametry:
Kpx = kapitał początkowy operacji xDla analiz zbiorowych określano para metry:
p%x = przyrost procentowy kapitału Kpx w jednym cyklu operacyjnym w czasie T Tx = czas trwania operacji xtotalny uzyskany w czasit Tx z operacji x
n = ilość operacji finansowych w rokuokreślono współzależności:
+1 = arytmetyczny przyrost kapitału Kp po „n" operacjach
*1 = geometryczny przyrost kapitału Kp po „n" operacjach
*1/+1 = wskaźnik wzrostu geometrycznego w stosunku do arytmetycznego
[(Kpx*px%)-Bx]/Tx = Ztx [+1]n = px1%+px2% + ...+pxn%, [*1]n =px1%*px2%*...*pxn%[Ztjn = Ztx1+Ztx2+ . +Ztxnszczególnie przydatne okazały się użytkowe @Funkcje wykorzystywanego programu LOTUS 1-2-3: ©FUNKCJE są gotowymi wyrażeniami. Mają one dwie zalety:
- Przyspieszają wykonywanie pewnych zadań
- Umożliwiają wykonywanie pewnych zadań.
@FUNKCJE FINANSOWE: obliczają wielkości używane w finansowaniu, budżecie i amortyzacji'. Są one następujące:
©FUNKCJE LOGICZNE: sprawdzają, czy podany warunek matematyczny jest prawdziwy.@IRR oblicza wewnętrzną stopę zwrotu dla serii przepływów pieniężnych, @NPV oblicza zaktualizowaną wartość metto serii przepływów pieniężnych, @DDB oblicza metodą bilansu podwójnego spadku wielkość opisywanej wartości majątku, @SLN oblicza metodą deprecjacji liniowej wielkość odpisywanej wartości majątku, @SYD oblicza metodą deprecjacji sumy cyfr roku, wielkość odpisywanej wartości majątku, @VDB oblicza wielkość odpisywanej wartości majątku przy użyciu metody bilansu podwójnego spadku, dopuszczając jako opcję zmienność procentowej deprecjacji liniowej, @FV oblicza wartość przyszłą, dając serie równych płatności, @PMT oblicza sumę płatności za pożyczkę; dana jest stopa procentowa i czas spłaty pożyczki, @PV oblicza wartość zaktualizowaną; dane są serie równych płatności, @TERM oblicza liczbę płatności dla pożyczki lub inwestycji, ©CTERM oblicza ilość okresów w procencie składanym konieczną do osiągnięcia przez inwestycję żądanej wartości w przyszłości, ©RATE oblicza stopę procentową. która jest konieczna, aby inwestycja osiągnęła żądana wartość w przyszłości. Uwaga: gdy używane są serie płatności, to zakłada sie równość płatności w legulamych odstępach czasu i na końcu każdego okresu; jest to znane jako zasada spłat annuitetowych.
©FUNKCJE MATEMATYCZNE: obliczają wszystkie stosowane funkcje matematyczne.
©FUNKCJE SPECJALNE: zwracają wykresy komórek, wyszukują komunikaty błędów i poszukują rekordów spełniających wpisane warunki.
©FUNKCJE NAPISOWE: przeprowadzają konwersję, analizę i manipulację na napisach.
Wiele funkcji wymaga wyspecyfikowanych argumentów. Argumentami mogą być: liczby, ciąg znaków, położenie, warunki (w postaci wyrażeń logicznych. adresów lub nazw obszarów zawierających wyrażenia logiczne). Zainteresowanych głębszą znajomością zasad funkcjonowania systemu odsyłam do specjalistycznej literatury. Osobiście uważam, iż bez pokonania bariery lęku przez każdego kto zajmuje się businessem przed kalkulatorem i jego pochodnymi, jakiekolwiek wysiłki w celu oderwania się od płaskiej krzywej wzrost osiągnięcia hiperbolicznych parametrów finansowych, jest niewykonalnym zadaniem. Wątpiącym jestem w stanie przedstawić odpowiednie argumenty potwierdzające moją tezę.
Jak powstała maszyna do robienia pieniędzy?
Komputer — dokładne liczydło. Sprawny instrument w ręku tych co go znają. Wprowadzenie nieskończonej liczby pytań: co zrobić, jeśli...? co by było, gdyby...? gdzie jest optimum działania całości przy wszystkich złożonościach jej części? Pod koniec komputer analizował symulację współzależności już ok. 2,000 zmiennych na jednym układzie. Co było tematem: nieistotne. Czy handlowa transakcja, inwestycja, oscylator... Zasadą było: nie łamać prawa, nie niszczyć innych, nie nadużywać — ale odzyskiwać, przekształcać, rozmnażać.
Przykład 1: Analiza symulacji oscylacyjnego przyrostu kapitału „K" (szacunek odsetkowy).
W uproszczeniu:' dla 100 operacji przeprowadzonych w ciągu całego roku (T = 12 mieś.), przy różnym stopniu średniej rentowności (p% = ?), jaki będzie procentowy przyrost zaangażowanego kapitału po roku? Jaki system: dodawanie zysków ([+1]) czy ich kapitalizacja (iloczyn zysków — [*1]) jest efektywniejszy i na ile? Krzywa daje odpowiedź. Przewaga geometrycznego nad arytmetycznym przyrostem" jest dla p = 1% 1,7 razy większa, dla p = 2% 6,24 razy, dla p = 5% 13 razy, przy p = 7% już 867 razy!!!
Analiza symulacji oscylacyjnego przyrostu kapitału „K" (szacunek odsetkowy)Symulacja przyrostu kapitału
dla T = 12 miesięcy dla n = 100 operacji kapitałowych na rok, p% = procentowy przyrost kapitału Kp w jednym cyklu operacyjnym.
Zależność przyrostu kapitału „Zt" od zmiennej p% I dla dowolnej Kp (liczone dla T = 12 mieś., n = 100 operacji/rok) w mld ZLP
Kp = kapitał początkowy cyklu n operacji finansowych prowadzonych w czasie TPrzykład 2: Zależność przyrostu kapitału Zt od zmiennej p% i dla dowolnej Kp.
Zt = osiągnięty w wyniku cyklu zysk na bazie Kp
p% = procentowy przyrost kapitału Kp w jednym cyklu operacyjnym
+ 1 = arytmetyczny przyrost kapitału Kp po „n" operacjach finansowych
*1 = geometryczny przyrost kapitału Kp po ,.n" operacjach finansowych
*1/+1 = wskaźnik wzrostu geometrycz nego w stosunku do arytmetycznego
Zt = zysk totalny (osiągnięty w czasie T, kapitale początkowym Kp. jako suma przyrostów geometrycznych dla „n" operacji finansowych
n = ilość operacji finansowych w roku
Ile można zarobić przez rok na 100 operacjach [Zł]? ile zainwestować na początek [Kp]? jaka rentowność jest optymalna [p%j? Podstawiając różne [p%] (od 1 do 7%) oraz różny kapitał wyjściowy (od 10 do 500 mid ZLP) — komputer zaczyna wyciągać proste wnioski. Np przy włożonych 50 mld złotych, za rok w wyniku zrobienia 100 operacji (handel, kredyty, usługi — wszystko się w tym zawiera), przy kapitalizacji zysków, rentowności 5% można osiągnąć 10 bilionów złotych zysku. Tyle samo przy rentowności 3% dla sumy początkowej 500 mld zł. ltd.Przykład 3: osławiony "OSCYLATOR".
ANALIZA Zt (zysku totalnego) dla n-10O: Analizując krzywe nie można dojść do wniosku, iż nie mógł on służyć celom zarobkowym. Dlaczego? otóż jego akceleracja była tak potworna, iż spowodowałby spustoszenie w systemie, w którym działał. Musiał cały czas być trzymany pod kontrolą. Aby poziom zysków był ciągle poniżej kredytu refinansowego. Na wykresie nota bene widać wyraźnie, ile banki tracą na zwiększeniu szybkości z 14 dni (na wykresie: n = (2,5) maximum) do 3—5 dni (na wykresie: n = 5,14) maximum). Jest to przerażające. Dlaczego tracą? Bo spowalniają cudze pieniądze i czerpią z tego dochód (proste sprzęgnięcie operacji: depozyt-kredyt (typ D-C na diagramie Moneytrona) i przy przepuszczonym 1 bill pieniędzy klientów przy średnio 3-dniowym poślizgu operacyjnym zarabiają banki przez rok 1.355.327.899.047 zł, przy 14-dniowym: 25.981.784.625.703. Kto nie wierzy niech sprawdzi. A jeśli są to na starcie sumy 50 bill? 100 bill?
Po co więc był oscylator? I znów schemat: aby system działał sprawnie należało „obciąć" poślizg czasowy dostępu do środków własnych (i nie tracić ww. kwot), oraz stosując technikę czeków gwarantowanych (np. listami gwarancyjnymi lub wekslami) dokonać przejścia typu: papiery wartościowe-kredyt-depozyt, a dalej wyjście na: depozyt-inwestycja-papiery wartościowe, lub dowolny inny zestaw operacji z przejściem na operacje niemonetarne lub handlowe.
Założenia: wielo-wolumenowe transakcje typu handlowo-kredytowo-dyskontowo-depozytowego (D-E-G-D-C-D).
Schemat: a. zakup ciągników wartości 35 min USD. Płatne (niestety) gotówką, b. sprzedaż do mocnej finansowo grupy typu financial-investment (z odsłonięciem części już zorganizowanych rynków zbytu) z żądaniem zapłaty za 10 lal przy np. 3% odsetek za rok. Nie ma już długich negocjacji o detalach (części zamienne, typy, warunki dostawy). Transakcja dla odbiorców nadal interesująca: odroczona płatność, tani kredyt, ujawniony rynek zbytu. Co w zamian? ich listy gwarancyjne, dyskontowane natychmiast na gotówkę, która jest natychmiast przekazywana do Polski na lokatę długoterminową (np. 40% na rok), na bazie której można wziąć kredyt, list gwarancyjny, akredytywę i powtarzać w nieskończoność operacje. Korzyści: 9 pol skie banki mają wysokie depozyty złotowe, fabryka pozbywa się traktorów, pośrednicy z Zachodu własnoręcznie rozbijają obce rynki zbytu dla polskiego produktu, sprzedając po dumpingowej cenie, końcowy odbiorca ma rewelacyjne terminy płatności, bank dyskontujący pobiera prowizję od operacji, my osiągamy potworne przyspieszenie w obrocie i kumulacji kapitału rzeczywistego, w pewnym momencie (przy drugim już "kółku") zysk jest tak duży, iż taniej jest traktory topić na złom w Hucie Katowice niż je transportować w drugi koniec świata.
Takie „kółka" można wymyślać w nieskończoność. Zawsze i wszędzie. Niezależnie ile się ma na starcie. I zawsze na końcu jest efekt w postaci dowolnych inwestycji, nowych miejsc pracy, zwiększenia opłat podatkowych. I tego nikt nie zmieni. Bowiem w ARBITRAŻU dopóki gdzieś jest różnica poziomów oprocentowania dowolnego parametru — on zaczyna pracować. Przykład? Leumi Bank wchodzi w operacje arbitrażowe (ok 30.000 typów i odmian) już przy różnicy 1/32% na rok!!! Chciałbym kiedyś osiągnąć taką precyzję optymalizacji operacji. Zrozumieć wszystkie zależności i wyciągać z tego wnioski. Jest to porównywalne z unoszeniem się w przestrzeni na lotni. Bo nie prawda, że powietrze jest niczym. Tak jest tylko dla tych, którzy nie potrafią się nim posługiwać.
Andrzej Gąsiorowski
FIRMA 10/1991
____________________________________________________________________
Jean Pierre Van Rossem (born in Bruges, Belgium on 29 May 1945) is a Belgian scholar, socialite and writer. He studied economics at the University of Gent in 1963-1967. With his final term paper he won the International Scholarship of Flanders-prize and was able to study two years of econometrics at Lawrence Klein. He became famous with 'Moneytron', a stockmarket investment company that could offer apparently endless returns.
Van Rossem had developed a model that could predict the stock market and beat the capitalist system. His sympathies for the theories of Karl Marx did not stop him investing for the very wealthy in the world and accumulating 800 million dollars for himself. He declares himself an "anarchist".
Due to belief in the Moneytron system and also his sense of show and publicity he made large sums of money. He also traded duplicated stocks, according to him, 'A way to fuck the system'. He was the sponsor of a Formula One team in 1989, Moneytron Onyx, which placed 10th of the 21 teams.
The revenue service and the court were not blind to his methods. He created the political party ROSSEM to avoid lawsuit (elected politicians are not liable in court) and he got three seats in the lower house at the elections of 1991. In 1991 he was sentenced to 5 years in jail for tax evasion.[1]
Then, he began to write his autobiography, which became a bestseller. Rumour was that had a fling with Miss Belgium Brigitta Callens, although this was strongly denied by Van Rossem himself. Currently, he is back at his old job of helping college students in Gent, his slogan is: 'Party on, I'll pull you through!'
